اثر 5- آمینولوولونیک اسید بر مقاومت به خشکی و برخی پاسخ های فیزیولوژیکی در گیاه گشنیز(coriandrum sativum l.)

در این مطالعه اثر 5-آمینولوولونیک اسید(ala)، پیش ماده کلیدی در بیوسنتز پورفیرین ها از جمله کلروفیل و یک ماده تنظیم کننده رشد گیاهی جدید، بر رشد و برخی پاسخ های فیزیولوژیکی گیاه گشنیز (coriandrum sativum l.) تحت تنش خشکی مورد مطالعه قرار گرفته است. آزمایش به صورت فاکتوریل3×4 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و سطوح تنش خشکی و کاربرد ala به عنوان فاکتور های اصلی در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام اجرا گردید. تیمار های مورد بررسی در این تحقیق شامل 3 سطح تنش خشکی شامل شرایط بدون تنش( رطوبت خاک در حد ظرفیت مزرعه)، تنش ملایم(رطوبت خاک در حد 60 درصد ظرفیت مزرعه) و تنش شدید( رطوبت خاک در حد 30 درصد ظرفیت مزرعه) و 4 غلظت ala شامل 0، 25/0، 5/0 و 1 میلی مولار بودند. نتایج حاصل از تجزیه آماری نشان داد تنش خشکی و نیز کاربرد ala اثر معنی داری بر پارامتر های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه شامل ارتفاع گیاه، وزن تر، وزن خشک، سطح برگ، محتوای نسبی آب برگ، بازده مصرف آب، میزان پرولین، کلروفیل، مالون دی آلدهید، فعالیت آنتی اکسیدانی و... دارد. تنش خشکی سبب ایجاد اثرات منفی بر رشد و عملکرد گیاه شد. در شرایط تنش خشکی کاهش پارامتـر های رشدی، کلروفیل، محتوای نسبی آب و افزایش مالون دی آلدئید، بازده مصرف آب، پرولین و فعالیت آنتی اکسیدانی مشاهده شد. کاربرد ala سبب کاهش آثار تنش بر رشد و عملکرد گیاه شد به طوری که این ترکیب به طور معنی داری سبب افزایش پارامتر های رشدی، محتوای نسبی آب، بازده مصرف آب، محتوای پرولین و کلروفیل و همچنین فعالیت آنتی اکسیدانی شد و نیز سبب کاهش تجمع مالون دی آلدئید گردید. در این تحقیق تیمار ala با افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی، افزایش کلروفیل و همچنین افزایش تجمع پرولین سبب کاهش آثار تنش بر گیاه گشنیز شد.